آموزش کاشت درخت انگور

تهیه­ ­ی زمین و بستر سازی

درحوزه ی نفوذ (اطراف تنه) می­بایست نفوذ پذیری را افزایش و روان آبی را کاهش داد. سطح زمین را به صورتی شیب بندی کرد که برای هر درختچه مو یک حوزه آبگیر ایجاد شود، به طوری که این حوزه آبگیر در فاصله بین دو بوته مجاور تقسیم شده باشد. با این کار آب­ های ناشی از بارندگی ­های فصلی را به سمت هربوته هدایت نموده و بدین ترتیب استفاده بهینه از نزولات جوی به عمل می ­آید.

انگور می­ تواند در اغلب خاک ها رشد کرده و محصول بدهد و حساسیت مخصوصی نداشته و اغلب محدودیت­ های معمول خاک (شوری و قلیائیت نسبی) را به خوبی تحمل می­کند. همچنین در برابر آهک خاک حساس نبوده و حتی در خاک ­هایی که حاوی بیش از 50 درصد آهک باشد به خوبی رشد می­ کند اما بایستی تا حد امکان از خاک­ های سنگین فاقد زه کشی و خاک­ های همراه با نمک فراوان پرهیز نمود.

خاک­ های عمیق با زه کشی خوب برای رشد انگور بسیار مناسب هستند. روش ­های متداول کاشت انگور به صورت جوی پشته­ ایی و غرقابی می ­باشد. ارتفاع محل کشت انگور بین 1000 تا 1600 متر مناسب است. دامنه­ های شمالی با شیب 15-2 درصد بسیار مناسب و شیب 25-15 درصد نیز مناسب است. در آب و هوای نسبتاً ملایم تابستانی انگور‌های زود رس در صورتی که در شیب‌های جنوبی کاشته شوند، می‌توانند محصول بدهند. اغلب واریته‌های آن در مقابل سرمای زمستانی به خوبی مقاومت می ­کنند.

انگور به سرمای شدید زمستانی اهمیتی نمی‌دهد، ولی برای گیاه این مهم است که بهار و تابستان گرم و آفتاب داشته باشد. باد‌های شدید به انگور بیش از سرما می‌توانند صدمه بزنند. در بهار به محض اینکه هوا از ۱۰ درجه سانتیگراد بیشتر شد، گیاه رشد را شروع می‌کند.

بیشتر بخوانید: مرحله داشت و برداشت انگور

کاشت

در کاشت مو معمولاً نهال‌هایی که درگلدان کاشته شده و در حال رشدند از قلمه‌ها و یا نهال‌هایی که با خوابانیدن شاخه‌های مو به دست آمده­اند بهتر هستند. در بسیاری از موارد کاشت نهال نتیجه بهتری از قلمه به دنبال خواهد داشت به خصوص که دارای تلفات کمتری خواهد بود. چاله‌هایی که در آن‌ها نهال‌ها کاشته می‌شوند معمولاً به صورت ۵۰×۵۰×۵۰ سانتی متر کنده و داخل آن‌ها مقداری کمپوست کهنه و فسفر و آهک می‌ریزند این مواد برای رشد نهال‌ها مفیدند، ولی نباید زیاد روی نمود که نهال‌ها صدمه دیده و ریشه­ هایشان بسوزد. در باغ‌های بزرگ معمولاً نهال‌ها با فاصله ۱۲۰ تا ۱۵۰ سانتی متر از یکدیگر کاشته و بر روی سیم‌ها می‌بندند.

بهترین زمان برای کاشت نهال‌های انگور اوایل بهار یعنی پیش از باز شدن جوانه‌ها است. نهال‌ها را طوری می‌کارند که حداقل دو جوانه­اش داخل خاک مانده، ولی سرشان حدود ۵ سانتی متر خارج از خاک باشد و آنگاه چاله‌های را با مخلوطی از خاک و کود پر کرده سر نهال‌ها را حدود یک سانتی­متر می‌برند. پس از اتمام خاک ریزی، خاک‌های اطراف نهال‌ها را با کفش فشار داده به دنبال آن آبیاری می‌کنند. بعد از رفع خطر سرمای اوایل بهار و کمی پیش از باز شدن جوانه‌ها، بدون توجه به ارتفاعی که نهال رسیده آن را از بالای جوانه سوم می‌برند به طوری که برای نهال تنها ۳ جوانه باقی بماند.

در بهار یا تابستان پس از آنکه جوانه‌ها رشد کردند به محض این که یکی از آن‌ها به ۲۰ سانتی متر رسید دو جوانه ­ی دیگر را از ته هرس می‌کنند و جوانه ۲۰ سانتی­متری را به عنوان شاخه­ی اصلی یا تنه به حساب آورده و به یک قیم می‌بندند.

در اواخر پاییز آن را به ۶ جوانه و شاخه‌های دیگر را هر کدام به ۲ جوانه محدود می‌کنند. این هرس همه ساله باید به همین ترتیب (شاخه اصلی ۶ جوانه و شاخه‌های دیگر ۲ جوانه) تکرار شود تا شاخه اصلی در ازای مورد نظر برسد. هر گاه نهال از بازار خریداری شده باشد ابتدا آن را ۲۴ ساعت داخل آب (مثلاً وان) می‌خوابانند به طوری که آب آن‌ها را خوب بپوشاند.

سپس آن‌ها را بیرون آورده یک ساعت در هوای آزاد گذاشته سپس فوراً آن‌ها را در محل اصلی به روش توضیح داده شده کاشته و آب فراوان می‌دهند.

اگر در منطقه مورد کاشت، زمستان با یخبندان شدید توام باشد بایستی در اواخر زمستان اقدام به کشت قلمه نمود، لیکن اگر زمستان ملایم باشد می ­توان قلمه را در اواسط پاییز در محل اصلی کاشت. در این حالت، آب حاصل از بارش باران و برف، باعث استقرار اولیه قلمه می­ شود.

بیشتر بخوانید: آشنایی با ارقام مختلف انگور