مرحله بسته بندی و سردخانه گذاری در پنیرسازی

اصول بسته بندی

بسته بندی باید تحت شرایط بهداشتی و با استفاده از ظروف مجاز انجام شود. مواد اولیه ظروف بسته بندی باید از نوع «مجاز در صنعت غذا« باشند. نامطبوعی در پنیر ایجاد کرده و سبب آلودگی فراورده شوند.

ظروف بسته بندی با جنس های مختلفی برای پنیر استفاده می شود. یکی از مرسوم ترین آن ها بسته بندی تتراپک است. نوع دیگر بسته بندی در ظروف کاسه ای از جنس پلی استایرن است که روی پنیر کاغذ پارشمنت قرار می دهند. درب این بسته ها از جنس آلومینیم بوده و به وسیله دوخت حرارتی بسته می شوند.  

بر روی بسته باید نشانه گذاری به صورت مناسب انجام شود و حاوی اطلاعات زیر باشد:

- نام و نوع فرآورده

نام فرآورده باید «پنیر» باشد. درصد چربی باید بر روی برچسب نشانه گذاری ذکر شود. اگر پنیر از مخلوط کردن شیر چند نوع دام مختلف تولید شده باشد، باید بلافاصله  قبل یا بعد از عنوان پنیر، نوع دام قید شود.

- نام و نشانی تولید کننده همراه با نشان تجاری آن

- وزن خالص

- شماره پروانه ساخت از وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی

- مواد تشکیل دهنده

- شماره سری ساخت

- تاریخ تولید و تاریخ انقضا به روز، ماه و سال

- شرایط نگهداری (ذکر عبارت تا زمان مصرف در یخچال یا سرما نگهداری شود الزامی است).

- عبارت «ساخت ایران»

اصول سردخانه گذاری:

پنیرهای بسته بندی شده تا هنگام ارسال به بازار در سردخانه با دمای حدود 6 درجه سلسیوس نگهداری می شوند.

برخی انواع خاص پنیر برای رسیدن و ایجاد طعم و بافت مطلوب نیاز به دوره طولانی نگهداری دارند. در طی این دوره نگهداری، باید دما و رطوبت مناسب برای محصول فراهم شود تا مجموعه تغییرات میکروبی و آنزیمی در فراورده رخ دهد. گاهی در مورد برخی از انواع پنیرها این دوره به چندین ماه هم می رسد.