کدو تخم کاغذی

نام فارسی:

کدو تخم کاغذی 

نام علمی:

cucurbita pepo convar Pepo var . styriaca

نام انگلیسی:

Medicinal pumpkin

 خصوصیات گیاهی:

کدو تخم کاغذی گیاهی است علفی، یکساله، متعلق به تیره کدو. ارتفاع ساقه این گیاه متفاوت بوده و بین ۳ تا ۴ متر است .برگ ها درشت و دارای بریدگی است. گل های نر و ماده از یکدیگر جدا بوده ولی روی یک گیاه قرار دارند.  وزن هزار دانه این گیاه ۳۱۰ تا ۲۰۰ گرم است.

 قسمت دارویی:

دانه های کدو تخم کاغذی حاوی مواد موثره است.

مواد موثره:

مهمترین مواد موثره موجود در دانه کدو تخم کاغذی را فیتسترول ویتامین e و اسیدهای چرب (اسید لینو لئیک)  تشکیل می دهد.

خواص درمانی:

از مواد موثره کدو تخم کاغذی برای معالجه ورم پروستات و سوزش مجاری ادرار استفاده می‌شود.

نیازهای اکولوژیکی:

این گیاه در طول رویش به دمای زیادی نیاز دارد. به طوری که رویش گیاه در طول ۱۴ درجه سانتی گراد متوقف می شود.بذر در دمای بالاتر از ۱۲ درجه سانتی گراد جوانه می‌زنند ولی دمای مطلوب برای جوانه زنی ۲۷ تا ۲۵ درجه سانتی گراد است. پیکر رویشی این گیاه به سرما بسیار حساس است. به طوری که برگ ها در منفی نیم درجه سانتی‌گراد و ساقه و میوه در منفی یک و نیم تا یک درجه سانتی گراد خشک می شوند. ریشه این گیاه عمیق بوده و به سهولت قادر است آب را از اعماق زمین جذب کند. از این رو نسبت به خشکی، گیاهی مقاوم است.

مواد و عناصر غذایی:

کدوی تخم کاغذی به خاک خاصی نیاز ندارد. زمین های حاوی آهک، زمین‌های مناسب برای کشت این گیاه هستند. خاک های اسیدی و شرایط غرقابی برای کشت کدو تخم کاغذی مناسب نیستند .توصیه می‌شود این گیاه در خاک های قلیایی کشت شود.

آماده سازی زمین:

 کودهای حیوانی نقش عمده‌ای در افزایش عملکرد این گیاه دارند. از این رو توصیه می شود ۴۰ تن در هکتار کود حیوانی کاملا پوسیده در فصل پاییز قبل از کشت به خاک اضافه شود‌. افزودن ۴۵ تا ۳۵ کیلوگرم ازت ،۱۴۰ تا ۱۰۰ کیلوگرم فسفر، ۱۶۰ تا ۱۲۰ کیلوگرم اکسید پتاس در هکتار، در فصل پاییز نقش عمده‌ای در افزایش عملکرد دارد. در صورت کاهش ازت خاک توصیه می‌شود ۵۰ تا ۴۰ کیلوگرم در هکتار ازت در بهار نیز به خاک افزوده می‌شود‌. به طور کلی این گیاه نیاز غذایی بالایی دارد، در حالی که نیاز آبی آن کم است.

کاشت:

زمانی که درجه حرارت خاک به ۱۴ تا ۱۳ درجه سانتی گراد رسید میتوان اقدام به کشت بذرکرد. نیمه اول اردیبهشت ماه زمان مناسبی برای کشت بذر می باشد. عمق کاشت به بافت خاک بستگی دارد و بین ۶ تا ۴ سانتی متر است. بذر در ردیف هایی به فاصله ۱۰۰ سانتی متر طوری کشت می شوند که فاصله بوته ها روی ردیف ۵۰ تا ۴۰ سانتی‌متر باشد. به طور کلی در هر هکتار ۲۰۰۰۰ بوته کشت می‌شود و برای هر هکتار زمین به ۶ تا ۸ کیلوگرم بذر نیاز است.

آفت و بیماری ها:

سفیدک سطحی (پرونوسپورا) و سفیدک دروغی (اریزیف) از بیماری های شایع این گیاه هستند. برای مبارزه با این بیماری ها زمانی که گیاهان ۴ تا ۶ برگی هستند ،کار مبارزه را شروع می کنند‌. سم دینوکاپ، از سموم مناسب برای مبارزه با این بیماری ها است. سموم سولفوره نیز برای مبارزه با بیماری سفیدک سطحی مناسب هستند. از آنجا که گل های نر و ماده جدا هستند و گرده افشانی توسط حشرات صورت می گیرد، قرار دادن کندوی زنبور عسل نقش عمده‌ای در افزایش عملکرد محصول دارد.

برداشت:

زمانی که میوه ها رسیده و زرد رنگ شدند، در این زمان شروع به خشک شدن می‌کنند. اواخر شهریور تا مهر زمان مناسب برای برداشت میوه‌ها است. در مقیاس کم کشت، جمع آوری بذر از داخل میوه ها با دست انجام می شود. در حالی که در مقیاس وسیع، خارج کردن دانه ها از میوه به وسیله دستگاه هایی که بدین منظور طراحی و ساخته شده اند صورت می گیرد. گوشت میوه باید کاملاً از بذر جدا شود. پس از جداسازی، باید بذر را بلافاصله خشک کرد. دمای مناسب برای خشک کردن ۵۰ تا ۴۰ درجه سانتی گراد است. رطوبت مجاز پس از خشک شدن ۱۲ درصد است. میزان بذر دهی متفاوت بوده و با توجه به شرایط اقلیمی و کاشت گیاه ،بین ۸۰۰ تا ۴۰۰ کیلوگرم است.

بیشتر بخوانید: ماریتیغال