تاریخچه کاشت زیره سبز

زیره سبز به عنوان یک گیاه دارویی و ادویه ای از روزگاران کهن مورد استفاده قرار می گرفته ، به طوری که در کتاب مقدس (1550 قبل از میلاد) به شناخت بذر زیره اشاره شده است.

تاریخچه زیره سبز

قدیمی ترین اثری که از زیره سبز در تاریخ به دست آمد مصرف آن را به 5000 سال قبل می برد که مصریان برای مومیائی اجساد فراعنه ازآن به همراه بادیان و مرزنجوش استفاده می کردند و از زیره در پاپیروس ها به عنوان یه ضد تشنج ، ملین ، مسکن و محرک نامبرده و در طب سنتی هند محرک و مفید برای اسهال و ورم روده به کار برده می شده است. در فصل بیست و سوم کتاب آسمانی انجیل به سه گیاه نعناع، بادیان و زیره سبز اشاره شده است.

یونانیان قدیم زیره سبز را مظهر حرص و آز می دانستند و معتقد بودند که آدمهای حریص زیره خورده اند که شاید به واسطه ی اثر تحریک اشتهای زیره سبز باشد همچنین در تاریخ آمده که مارکوس اورلیوس ، امپراطوری رومی به علت علاقه ای که بجمع آوری مال داشته ملقب به زیره سبز بوده است.

بیشتر بخوانید: چگونه زیره بکاریم؟

این گیاه در طب یونانیان قدیم و روم مورد استفاده بوده و در اغذیه روزانه مردم مصارف گوناگونی داشته است و طب پیشرفته ایران باستان نیز سود فراوانی از این گیاه بومی خود می جسته است، چنانکه ترجمه کتبی چون ورزنامه با بندهشن ( دایره المعارف زرتشتی ها) که از دوران ساسانی به جا مانده اند، گواه این مطلب می باشد و کریستین سن زیره را یکی از اقلام صادراتی ایران ساسانی به چین می داند.

وجود بوته های نیمه وحشی آن در مناطق وسیعی از جنوب مدیترانه، عربستان، ایران و منطقه ی مرکزی آسیا، مصر، صحرای آفریقا، اتیوپی و جنوب پاکستان دلالت  بر این دارد که با توجه به آب و هوای خشک که متناسب با نیازهای طبیعی این گیاه می باشد، این مناطق می توانند سرزمینهای بومی و موطن اولیه این گیاه باشند.