روش های غذادهی

به کارگیری شیوه های متفاوت تغذیه و غذادهی در مزارع پرورش ماهی که نزدیک یکدیگر هستند و گونه های یکسانی در آنها با یک روش نگهداری و پرورش می یابند، امری غیرمعمول نیست. از آنجا که هدف اولیه بیشتر پرورش دهندگان ماهی تولید ماهی های با کیفیت بالا و هزینه اندک است؛ بنابراین انتخاب فعالیت های انجام شده در مزرعه بر اساس میزان تنوع و گوناگونی عوامل تأثیر گذار پایه ریزی می شود. قابلیت دسترسی فراوان به غذاهای خشک ماندگار و پیشرفت در فناوری نگهداری، به ایجاد انواع متعدد روش های خودکار تغذیه ای ماهی منجر شده و البته حق انتخاب برای پرورش دهندگان ماهی محفوظ است که از روش های سنتی یا از روش های خودکار و کنترل شده با سیستم رایانه ای استفاده كنند. در عمل و به دلایل زیر، پرورش دهندگان،
ترکیبی از این روش های تغذیه را به كار می برند. نخستین مسئله ای که یک پرورش دهنده ماهی با آن روبه رو می شود چگونگی تغذیه ماهی ها به روش دستی یا به طریق خودکار و مکانیکی است. این تصمیم گیری به چند عامل بستگی دارد که عبارت اند از: 

- هزینه کارگری
- مدیریت و ظرفیت تولید مزرعه
- گونه پرورشی
- نوع روش پرورش شامل استخرها، قفس ها، مخازن یا آبراهه ها.

 

غذادهی ماهی از نظر اجرایی به سه دلیل عمده با مشکلاتی مواجه است:

- پرورش دهنده باید با توجه به رفتار ماهی، از مصرف مؤثر تمامی غذای توزیع شده در آب اطمینان حاصل کند.
- غذای مصرف نشده منجر به کاهش کیفیت محیط پرورش ماهی یا حتی آلودگی محیط های آبی مجاور شده، همچنین افت اقتصادی را به دنبال دارد.
- نیازهای غذادهی ماهی نسبت به عوامل مختلف به خصوص دمای محیط پرورش متفاوت است که پرورش دهنده را ملزم به اعمال یک تغییر دائمی در مقدار غذای توزیع شده می کند.